MILOŠ ZUBAC / МИЛОШ ЗУБАЦ

Between the two lives of J. B. Stanislas, the first which had not even begun for it seemed that Stanislas’ destiny was to remain a stillborn child and the other which has to be attributed to the crucial Christian miracle which many dwellers of this planet want to believe in, well, between the first and the second coming of Stanislas to the world, Nick Garrie was trying to get rid of music, but he never actually put down the guitar. Even when he was a ski instructor in Switzerland, he would play and sing for guests although he mainly chose standards over his own tracks. Here and there, he would squeeze in a song of his own and never mentioned it was his. Of course, tourists would believe that those songs also belonged to the cream of pop music used for setlists of gigs meant to provide background music to evening chats and a few drinks on decks and in hotels.    He would occasionally return to songwriting, recording and concert performances, moving along the parallel t...

            O tradiciji je govorio T. S. Eliot: „Ona se ne može naslediti, a ako vam je potrebna morate je steći velikim trudom“. Danas, kada svedočimo bespoštednoj i nekreativnoj, pa samim tim i brutalnoj, eksploataciji tradicionalnih motiva i sižea, dolazi nam novi album (ili je bolje reći „ciklus“!?) Miloša Zubca – „Kosovske“. Album predstavlja pravo osveženje, jer Zubac, koristeći se postojećim tekstovima narodnih pesama, stvara potpuno novo umetničko delo. Jasna svest o tradiciji i njenoj promišljenoj upotrebi, veliki trud i ljubav, jasno su vidljivi u svakoj pesmi.             „Ne samo najbolji već i najindividualniji delovi dela (jednog umetnika) mogu biti oni u kojima su mrtvi pesnici, njegovi preci, najsnažnije potvrdili svoju besmrtnost“, govorio je dalje Eliot. Zubac to svakako oseća, pa njegov izbor pesama koje je uvrstio na album to i pokazuje. Pesme su mah...

  Početkom osamdesetih godina prošlog veka, posetilac iz kosmičkih daljina po imenu Miroslav Antić, zemaljski pobratim mom ocu i njegov „kišobran od svakog zla”, sastavio je izbor Perove poezije i naslovio ga „Mostarske kiše i neko drugo more”. Već čitljivo umoran od boravka na ovom svetu, koji je odmerio sumom od šest hiljada godina, a pet leta pre njegovog konačnog povratka na zvezdu s koje je pao među ljude, Antić je u predgovoru toj važnoj knjizi, s namerom ne odveć selektivnoj, objasnio kako mu je Pero u životu postao mlađi brat, a parče hercegovačkog sveta oko Mostara njegov drugi zavičaj. Rekao je Antić još nešto važno ovde – kako je taj njegov mlađi brat služio i poslužio literaturi i „izvukao kao burlaci brodove, mnoge mlade i ne baš sasvim mlade početnike i poluzrele literate, i delio s njima svoju zabrinutost i svoj dar”. Docnije su pojedini literati iz ove Antićeve davne rečenice, koji su se tada grejali na Perovoj ljudskoj i pesničkoj vatri, ambiciozno gradili sebi ...